“Theo heeft een supersprong gemaakt”

Een warm thuis

Aan de gezellige keukentafel van de familie Peters hebben we eerst een gesprek over het Gezinshuis. Theo zal later aankomen met het busje dat hem vervoert naar zijn school in Emmen. De warme huiselijkheid straalt er vanaf en dat komt niet in de laatste plaats door hond Steffie die doodgemoedereerd een slaapplek vindt tussen de aanwezigen.  

Karin: ‘Toen onze eigen kinderen uitvlogen hadden we ruimte in het huis. We besloten samen een pleeggezin te worden. We wilden allebei graag iets betekenen voor kinderen waarbij een dagelijkse plek in gezinsverband minder vanzelfsprekend is. Uiteraard hebben we het goed doordacht en we waren het al snel eens. Ik heb mijn baan in het onderwijs opgezegd omdat je toch met grote regelmaat aanwezig moet zijn en als Gezinshuis bij Cosis ontvang je daar een vergoeding voor.’ Hans: ‘We wilden graag een thuis zijn voor wat oudere kinderen met een verstandelijke beperking. De kinderen zijn heel puur, een open boek. De doelgroep spreekt ons zeer aan omdat ze soms even nadrukkelijk bij de hand genomen moeten worden en gebaat zijn bij rust, regelmaat en veiligheid. Onszelf kennende denken we dat we dat kunnen bieden en daar van kunnen genieten.’ 

Zoektocht naar zekerheid

Karin: ‘Wat we doen is een gewoon gezin bieden aan Theo en Jayson, twee tieners met een verstandelijke beperking. Beide jongens zijn via Cosis bij ons gekomen. Jayson is het langst bij ons. Theo kwam in maart 2022. Hij kwam vanuit een ander pleeggezin. Het bleek een lieve, zachte jongen te zijn. Soms wat betweterig, maar meestal op een grappige manier. Hij is makkelijk in contact en doet graag dingen samen. Voor Jayson, die een iets lager niveau heeft, is Theo als een grote broer.’ Hans: ‘Ik vind het enorm knap hoe Theo zich heeft aangepast. Hij is bij zijn ouders weggegaan. Moet snel wennen aan andere mensen, is van school veranderd, ik geef het je te doen. Natuurlijk had hij wel zijn momenten om ons even uit te testen. Het past allemaal in de zoektocht naar zekerheid of je van de mensen waarvan je afhankelijk van bent op aan kan. Even het vertrouwen testen van “mag ik hier blijven, kan ik van jullie op aan?” Nu is hij er zeker van dat we het samen met elkaar moeten doen. Hier woont hij en gebruikt hij alles als zijn thuis.’ 

Ik wil kok worden

Als Gezinshuis bij Cosis krijg je ondersteuning van een gezinshuiscoach. De gezinshuiscoach van de familie Peters is Donna: ‘Ik vind het verhaal rondom Theo echt een succesverhaal. We proberen bij het zoeken naar een geschikt gezin voor een kind de maximale match te maken. We hebben Theo eerst een paar keer laten logeren en al snel zagen we dat hij en de rest van het gezin prima bij elkaar pasten.’ Karin: ‘Gelukkig is het contact met de vader en de moeder van Theo ook erg goed. Zij spreken uit dat ze gelukkig zijn met de plek waar hun zoon nu woont. In de weekenden gaat Theo naar zijn ouders in Groningen, dus hebben we veel afstemming nodig met hun. En dat gaat prima.’ 

En dan wordt het gesprek onderbroken door de binnenkomst van Theo. Steffie onderbreekt spontaan zijn middagslaapje om zijn grote vriend te begroeten. Als Theo ook aan de keukentafel plaats neemt, vertelt hij dat hij op woensdag altijd stage loopt bij Wildlands. Hij helpt mee in de groenverzorging. ‘Maar dat is niet wat ik later wil worden’, vertelt hij zeer gedecideerd, ‘ik wil kok worden. En daarom hoop ik dat mijn volgende stage een restaurant wordt. Hans en Karin kijken vol trots als ze zien hoe enthousiast Theo vertelt over zijn rol in hun gezin. Hans: ‘Theo maakt enorme sprongen in zijn ontwikkeling. Sociaal-emotioneel, maar ook gewoon als mens, we zijn bevoorrecht dat we daar aan mogen meewerken.’ 

Ze maken mijn zoon gelukkig

Theo’s moeder Annewill: ‘Eens in de twee weken komt Theo twee dagen bij mij in Groningen. Ik kijk daar altijd naar uit, want Theo is een vrolijke jongen en hij brengt leven in huis. We doen vaak gezelschapsspelletjes en als het mooi weer is gaan we wandelen. Theo had meer structuur in zijn opvoeding nodig dan we hem konden bieden. We wilden het beste voor Theo en we beseften dat dat niet bij ons in het gezin zou zijn. Het was heel erg pijnlijk om te moeten besluiten dat hij ergens anders moest gaan wonen, maar achteraf is dat een uitstekend besluit geweest. Ik zie dat Theo op zijn gemak is, hij is het zonnetje in huis. Ik ben gescheiden van Theo’s vader en later weer hertrouwd. Inmiddels heeft Theo er een zusje bij. En hij is ontzettend lief en behulpzaam. Ik zie dat Theo erg gelukkig is bij Hans en Karin. We hebben een fantastisch contact en we kunnen goed overleggen, maar het meest dankbaar ben ik ze voor het feit dat ze mijn zoon gelukkig maken en zich in een snel tempo laten ontwikkelen.’ 

Theo’s vader Robert: ‘Theo heeft een supersprong gemaakt. Ik ben hartstikke trots op die jongen en ook op Hans en Karin, die geweldige pleegouders voor hem zijn. Wat ik het allermooist vind is dat Theo zekerder wordt. Hij gaat een gesprekje met me aan en durft ook zijn mening te geven. Vroeger hadden we veel ruzie en was dat ondenkbaar. Het was destijds zwaar, maar noodzakelijk dat hij uit huis ging. Pas nu zie ik wat hem dat opgeleverd heeft. Het contact met de Petersen in Valthermond is uitstekend. Ik wordt goed op de hoogte gehouden en bij veel dingen betrokken. Ik kan nu op afstand veel meer vader zijn dan toen Theo nog bij ons woonde. Hans heeft alleen één nadeel en dat is dat hij voor Ajax is, haha, maar voor de rest alleen maar dankbaarheid.’