Hoe een kop thee het verschil kan maken
“Als je als gezinscoach bij een gezin binnenkomt dan is men eerst vaak wat afwachtend. Het is ook confronterend als er een vreemde in je privé-omgeving komt en aan je vraagt waar je mee geholpen wilt worden. Dan heb je enige schroom te overwinnen. Het moment dat er, vroeg of later, een kop thee of koffie wordt aangeboden is vaak het teken dat het dikste ijs is gebroken.”
Expertise
Olivia Pater en Kirsten Kuipers zijn beide Gezinscoach bij de afdeling Gezinsontwikkeling van Cosis. Zij zetten binnen de gezinnen die ze bezoeken de lijnen uit, voeren de voortgangsgesprekken en onderhouden contacten met aanvullende disciplines en het netwerk van het gezin. Ze werken samen met Gezinsbegeleiders die meer uitvoerend binnen de gezinnen werken.
Olivia: “Als een gezin aangemeld wordt gaat een aanmeldteam op gesprek. De problematiek kan heel verschillend zijn, maar het kind in het gezin, de aanleiding voor de aanmelding, staat altijd centraal.” Kirsten: “Eenmaal in het gezin probeer je samen met de ouders de hulpvraag in kaart te brengen. Dat kan gaan over opvoedingsvragen of verlegenheid met een bepaald gedrag. Wat we allemaal heel belangrijk vinden is dat we onszelf niet als de deskundige presenteren. We staan naast het gezin en faciliteren zodat het gezin zelf de oplossing kan vinden. We zijn niet belerend, maar staan naast de ouders. We luisteren en sluiten aan bij de wensen van het gezin. Eigen inzicht is veel meer waard dan een lesje waar de ouders weinig gevoel bij hebben. Ieder gezin bezit een kracht die te gebruiken is. Vaak zien ouders in een stadium waar ze om hulp hebben gevraagd de mogelijkheden niet meer. Daar gaan we dan samen naar op zoek.”
Sparren
Olivia: “Geen gezin is gelijk en dat is ook meteen een van de mooiste dingen van ons vak. Ook is geen dag hetzelfde en er bestaat ook niet iets als de ‘best bewezen oplossing’. Het is altijd individueel op maat. De mate van aandacht voor een gezin verschilt ook. De aard van de problematiek verschilt en de een zit sneller in de ‘oplossingsgerichte modus’ dan de andere. We proberen zo goed mogelijk het netwerk van het gezin in kaart te brengen. Wie kan er nog meer een rol spelen? En hoe kunnen we dat in de toekomst gebruiken. En we merken dat ouders vaak amper weten welke mogelijkheden tot hulp er nog meer bestaan. Stichting Leergeld, Stichting Pepernoot, een wijkteam, sportmogelijkheden in de buurt, we nemen alle opties mee die een constructieve rol kunnen vervullen in het gezin. Vaak helpen we ook in de bureaucratische omgeving. Dat is regelmatig erg gecompliceerd als je er niet vaak mee te maken hebt.”
Cadeau
Kirsten: “De eerste paar afspraken zijn het allerbelangrijkst. Het helpt om jezelf in te beelden hoe jij het zou vinden als er plotseling iemand over de vloer komt die vraagt naar je problemen. Het belangrijkste is dat er vertrouwen ontstaat. Dat is een eerste fase, vaak voordat je constructief met het probleem aan het werk gaat. Als dat vertrouwen er is kun je stappen gaan maken. En als je ziet dat de stappen ook iets opleveren krijg je daar heel veel energie van. Het mooist is het moment dat je voelt dat je samen de negatieve spiraal kunt omkeren.”
Olivia: “Het is fijn is als je het punt hebt bereikt dat je niet meer nodig bent. Dat het gezin zelf weer handvatten genoeg heeft om verder te kunnen. Als ze genoeg zelfvertrouwen en kracht hebben om los te laten. Dat is het mooiste cadeau dat je kunt krijgen.”
Levi
Marianne en Michiel wonen met hun drie geadopteerde kinderen in Bedum. Marianne: “We kregen al snel in de gaten dat onze zoon Levi wat achterbleef in zijn ontwikkeling. Daarnaast werd hij steeds drukker in zijn bewegingen in huis. Het was lastig om goed tot hem door te dringen. Eerst zijn we er mee naar de huisarts gegaan die ons doorstuurde naar MEE. Uit een paar onderzoeken kwam autisme naar voren. Inmiddels hadden we de begeleiding thuis al ‘opgeschaald’ naar 24-7 één op één begeleiding. Dat was uitermate intensief want je moest voortdurend in zijn nabijheid blijven. Dat zou niet lang vol te houden zijn en zo kwamen we bij Gezinsontwikkeling van Cosis terecht. Na de eerste gesprekken met onder andere gezinscoach Olivia Pater en een video-interactie-training kwamen we tot de conclusie dat we gezinsbegeleiding nodig hadden. Gezinsbegeleider Sera kwam een paar uur per week bij ons over de vloer en nam dan het toezicht op Levi van ons over. Dat was eigenlijk al een verademing, want onze energie was langzaam aan het opraken. Met een beetje meer lucht en ruimte en de nodige gesprekken kwamen we samen steeds meer tot inzicht in hoe we anders met Levi om zouden kunnen gaan. Olivia komt eens per twee weken en van haar krijgen we tips over het gedrag van Levi, de manier van communiceren, tips om de zelfstandigheid te trainen, kortom, we bespreken alles met haar waar we tegen aan lopen.”
“Zo hebben we steeds stappen kunnen ondernemen die rust en structuur gaven aan Levi en aan ons iets meer armslag. We hebben veel geleerd in de periode dat we met Cosis samenwerken. Allereerst is er de erkenning en het gevoel dat je er niet meer alleen voor staat. We hebben sterk het gevoel dat we samen naar oplossingen aan het zoeken zijn. Het is niet belerend, maar coachend. Zo zijn we in samenspraak in de gelegenheid om problemen op te lossen. Je wordt als het ware op het spoor gezet om zelf het inzicht te creëren. Dat effect is veel groter dan dat je op een briefje krijgt wat je doen moet. We zijn allemaal opgeknapt. We hebben nu rust. En daar varen we allemaal wel bij. Het vertrouwen in elkaar is groot en nog belangrijker: ik vertrouw ze Levi toe.”