Het herstelproces van Marga
Mijn jeugd was één grote ontwrichting. Mijn opgroeien was onveilig en bestond uit heel veel geweld (psychisch en lichamelijk) en verwaarlozing. Er was armoede, maar daarin was het geldtekort het kleinste probleem. Ik ontwikkelde allerlei mechanismes om te overleven, mij staande te houden. Helaas leverde het ook het gevoel op dat ik niet beter verdiende. Mijn zelfbeeld was lager dan laag. Niemand liet ik dichtbij komen, het liefst was ik totaal onzichtbaar.
De eerste keer dat ik hulp zocht, was op aanraden van mijn overbuurvrouw. Zelf had ik niet het gevoel dat ik dat nodig had. Ik deed immers alles al alleen. Wie zou mij nu willen helpen? Je zou kunnen zeggen dat ik wel worstelde, maar nog niet zover was om hier, vanuit intrinsieke motivatie, iets mee te doen. Toch ging ik naar de huisarts en werd verwezen naar een psychologe praktijk. Twaalf sessies later had ik heel veel gepraat, maar niets gezegd.
Het was te eng
Rond die tijd ontmoette ik mijn man. In het eerste jaar heb ik het hem heel moeilijk gemaakt. Oude patronen speelden op en ik was vooral bezig om hem weg uit mijn leven te krijgen. Het was te eng. Hij hoorde wat ik niet zei en stukje bij beetje kreeg ik vertrouwen en durfde ik te delen wat mij was overkomen. Ik leerde te ontspannen en te ontdekken waar ik blij van werd, wat ik belangrijk vond. Eigenlijk - zonder daar de woorden aan te kunnen hangen - zette op dat moment mijn weg van herstel in. Met name het herstel van mijn eigen identiteit.
Life events
Zo kon ik heel lang een fijn leven lijden, waarin er verschillende life events voorbijkwamen (verhuizen, moeder worden, opleiding starten en een baan). Het verleden was er nog, maar het voelde niet van mij. Er was een hele afstand tot die periode; het voelde niet van mij. Ik sprak er ook nog amper over.
Ik zocht hulp
Mijn ouders zijn in vrij korte tijd na elkaar overleden. Ik had geen contact meer met ze, toch viel ik hiervan om. Ik zocht hulp. Zelf. Ik gunde mezelf verwerking. Ik mocht naar het ggz, met een wachtlijst van ruim tien maanden. In die tien maanden merkte ik allerlei gevoelens.
De-realisatie
Het ‘vreemdste’ hierin was dat ik soms op plekken liep, maar het gevoel had dat ik er niet liep. De-realisatie heet dat, leerde ik later. Hoe meer ik erop ging letten, hoe meer gedragingen ik herkende. Ik las veel boeken over deze onderwerpen (de Fontein, Traumasporen) en werd aardig kundig in mijn eigen herstel.
Volwassen en jonge Marga
Toen ik aan de beurt was om te starten bij het ggz kreeg ik al snel de diagnose PTSS. Ik scoorde bijna maximaal in punten. Twee maanden later startte ik met een intensieve trauma behandeling. Tijdens deze behandeling heb ik imaginary exposure gehad. Dan ga je terug naar gebeurtenissen inclusief geuren, geluiden en gevoelens. Daarnaast had ik re-scripting waarbij ik als volwassen Marga ingrijp en de jonge Marga troost. Ook kreeg ik EMDR onder kundige begeleiding.
Puzzelstukjes vielen op de plaats
Mijn verleden bestaat natuurlijk nog steeds, maar is nu van mij. Lang heb ik gedacht dat het mijn eigen schuld was en dat ik alles alleen moest doen. Inmiddels weet ik dat hulp vragen enorm krachtig is. Alleen al het weten dat ik niet de enige was die worstelde, maakte minder eenzaam. Ik voelde mij vaker begrepen, maar begreep mijzelf ook. Puzzelstukjes vielen op de plaats.
Leven voorbij de gebeurtenis
Wanneer je kijkt naar de fases in een herstelproces, zit ik nu in de laatste fase ‘leven voorbij de gebeurtenis’, met hier en daar een stapje terug. Wat ook een herstelproces typeert: het is nooit een rechte lijn, maar meestal een behoorlijk hobbelige weg. Bij stukken waar je niet verder kunt, moet je afslaan of omkeren.. Een persoonlijk proces, waarbij helaas geen handleiding is. Bewustwording is een mooie eerste stap. Voor jezelf, maar ook van jou voor de ander.
Werken als ervaringsdeskundige
Ik werk inmiddels 4.5 jaar als ervaringsdeskundige bij Cosis. Mijn werkzaamheden bestaan vooral uit het ondersteunen van cliënten in hun persoonlijk herstelproces. Vaak is er over een weer veel herkenning. Wanneer de client hiervoor open staat, kunnen we samen kijken waar hij of zij aan wil werken en hoe dit - in kleine stapjes - bereikt kan worden. Ook hou ik in het oog of de teams, waaraan ik verbonden ben, herstel ondersteunende zorg verlenen. Daarnaast sluit ik regelmatig aan bij cliëntoverleggen, werkoverleggen en overdrachten. Vanuit mijn expertise hou ik mij ook bezig met het thema armoede en sluit, namens Cosis aan bij de Alliantie van Kracht.