Je bent waakzaam, maar ineens is het virus er

Hoe leg je aan mensen met een ernstige verstandelijke beperking uit wat het coronavirus inhoudt? En wat doe je als het virus ineens toch in jouw zorginstelling rondwaart? Zo begint een artikel op RTV-Drenthe over het coronavirus op onze locatie in Peest. In dit artikel vertelt Lisa Vergoes Houwens over haar ervaring. Lees hieronder het volledige interview. 

Afstand soms al lastig voor mensen zonder beperking

"Afstand houden tot onze cliënten is gewoon lastig. Eigenlijk gaat dat niet", zegt Lisa Vergoes Houwens, locatiehoofd van de woon-werkboerderij in Peest. Die locatie is onderdeel van Cosis. 

"Sommige cliënten begrijpen dat gewoon niet", vervolgt ze. "Voor mensen zonder beperking is het soms al lastig om afstand te houden, dus ook zeker voor onze cliënten. Op de locatie werd wel extra schoongemaakt, maar werken in speciale beschermingspakken en met mondmaskers op gebeurde nog niet. Juist om het voor cliënten niet ingewikkelder te maken dan nodig is"

Het voorgevoel

En dan is daar ineens tóch het virus. Vergoes Houwens herinnert zich het moment nog goed. "Het was woensdag 18 november, 's avonds", vertelt ze. "Ik had een gemiste oproep. Als een locatiehoofd 's avonds wordt gebeld, is er wel wat aan de hand. Ik had meteen een voorgevoel."

Dat voorgevoel bleek te kloppen. Een medewerker was positief getest en had in de dagen daarvoor wel op de locatie in Peest gewerkt. Hij had toen nog geen klachten, maar bleek het virus wel te hebben. "En dan is het er al." Ook twee cliënten bleken besmet te zijn. Inmiddels gaat het in totaal om vijf cliënten en zes medewerkers.

Volgens het locatiehoofd maakt zoiets best wat los. "Je hoort het op de radio en je ziet het op televisie. Je bent waakzaam, maar ineens is het virus er", zegt Vergoes Houwens. Meteen na de eerste positieve coronatest wordt er overlegd over aanvullende maatregelen.

Begeleiders moeten sindsdien namelijk een beschermend pak en mondmaskers dragen. "We hebben aan cliënten uitgelegd hoe zo'n pak werkt", legt ze uit. "Dat deden we met foto's, pictogrammen en filmpjes, om ze zo te laten begrijpen waarom dit nodig is. Op het pak hebben een foto van de begeleider gespeld, zo ziet de cliënt wie in het pak zit."

In Peest wonen zo'n vijftien cliënten met verschillende achtergronden. "Het verschilt per individu. Wat begrijpt iemand? Hoe leg je het uit? Op welk moment vertel je iets, en door wie laat je dat vertellen? Soms doet een begeleider dat, maar een teamcoördinator kan dat ook doen."

'Peest' op slot

De locatie in Peest is nu op slot. De mensen van de dagbesteding mogen tijdelijk niet komen. Begeleiders houden nu op andere manieren contact met die groep cliënten.

De boerderij is opgedeeld in drie clusters: rood, oranje en groen. In het rode gedeelte wonen de cliënten die positief getest zijn. Zij worden door één vaste medewerker begeleid. In het oranje cluster zitten cliënten die medisch erg kwetsbaar zijn. Een eventuele besmetting kan namelijk voor hen enorme gevolgen hebben. De bewoners die het minst kwetsbaar zijn, wonen in het groene gedeelte.

"Wanneer houdt het op?"

Vergoes Houwens leeft mee met de mensen die in 'rood' zitten. "De zorg wordt nog altijd aangesloten op de behoefte die een cliënt heeft. Maar de cliënt is er ook wel klaar mee om in het rode cluster te zitten. Maar wanneer houdt het op?" Dat is een vraag waar ook zij geen antwoord op heeft.

'Peest' gaat dan voorlopig ook nog niet open. Dinsdag wordt er weer getest. Mochten alle uitslagen dan negatief zijn, dan kan er mogelijk wat afgebouwd worden. "Maar ook dinsdag is een momentopname", weet Vergoes Houwens. "Je test op dinsdag, maar de uitslag volgt pas op woensdag of donderdag."

Het testen van cliënten vergde ook de nodige voorbereiding. "Het lijkt heel makkelijk, maar dat is het niet", legt ze uit. Ze geeft de GGD Drenthe ook complimenten omdat die goed voorbereid was. Begeleiders werden getest ten overstaan van cliënten, om ze zo te laten zien hoe het werkt. "Een cliënt die heel bang is, kan zo zien hoe het werkt. En het is gelukt! Dat heeft ons eerlijk gezegd wel wat verbaasd, want we hadden wel wat hobbels verwacht."

Medewerkers wilden ten koste van alles voorkomen dat cliënten gedwongen moesten worden getest, of dat ze bijvoorbeeld in de houdgreep gehouden moesten worden. "We wilden dit gezamenlijk doen."

Personeel werkt zó goed samen

Vergoes Houwens is dan ook vol lof over het personeel. "Ik word er bijna een beetje sentimenteel van. Er wordt zó goed samengewerkt. Ze werken de hele dag in zo'n pak. Dat moeten ze de hele dienst volhouden en ze moeten er zorgvuldig mee omgaan, om te voorkomen dat het virus zich verder verspreidt. Er zit zo'n organisatie achter." Twee keer per dag wordt ook de temperatuur en het zuurstofgehalte van cliënten gemeten.

Volgens Vergoes Houwens gaan de medewerkers er goed mee om. "Toevallig sprak ik vanochtend een begeleider. Die zei dat het eigenlijk best goed gaat. Natuurlijk doet dit veel met je, maar we hebben het onder controle." De coronacrisis leidt ook tot saamhorigheid, zegt het locatiehoofd.

Toch een beetje contact

Hoewel bezoek in de boerderij nog niet welkom is, kunnen cliënten die niet besmet zijn buiten - op anderhalve meter afstand - toch contact hebben met bijvoorbeeld één ouder of contactpersoon. "Die mogen bijvoorbeeld een stukje wandelen of in de tuin zitten. Want waardig leven betekent ook dat er wel wat contact mogelijk moet zijn."